Zit ik vanmiddag -tuingewijs- even heftig na te genieten van een enerverend weekend, word ik opgeschrikt door een wel heel erg annoying geluid.
Ik ken 't ergens van maar kan 't niet plaatsen. Ik besluit het op te zoeken.
Terwijl ik 't geluid lijk te naderen schieten er ineens allerlei associaties door mijn hoofd; Solexen, beltonen en wat dies meer zij.
En ja, hoor… wat blijkt? Ik heb een kikker pad in mijn vijver.
Vreemd. In mijn beleving maakten ze vroegah toch een heel ander geluid…
Sta je je letterlijk het ene moment nog te vergapen aan het parijselijke Arc de Triomphe, slechts een paar dagen later zie je jezelf op 't hoogste toilet van Heerenveen, geconfronteerd met een afbeelding van diezelfde Arc, maar dan geprojecteerd op een lucifersdoosje en lijkt de Parijse Zomer verder weg dan ooit…
Toeval bestaat niet. Wat wil het lot mij vertellen? Dat ik me moet vestigen in Parijs?
Questions, questions…
Een plattelandsdisco, ergens gisteravond.
Uw eamel, hangend aan de plattelandsdiscobar met een plattelandsdiscobaco, wachtend tot de muziek dansbaar wordt. Uit het niets verschijnt een plattelandsdame, in het duister best wel aantrekkelijk, aan des eamel's zijde.
"Mag ik je wat vragen?"
"Ja, hoor.."
"Jij danst niet?"
"Nee."
En wég is ze weer, zo snel als ze kwam, mij verbouwereerd achterlatend.
Want wàt als ze gevraagd had; "WIL je met me dansen?". Ik heb toch alleen maar geantwoord dat ik op dat moment niet aan het dansen was?
De Vrouw. Ik zal haar nooit begrijpen. 😳
Het is vervelend te moeten constateren dat je na vijf- en twintig jaar, een tijd waarin je geacht wordt verantwoordelijkheid, ervaring, wijsheid en arbeidsdiscipline te hebben opgedaan, je nog steeds een tyfushekel hebt aan het maken van huiswerk…. Ik zeg: wanneer is de volgende schoolvakantie?
