Tropisch weer.
Voor de annalen en zo.
* Oh, buttfuck; morgen nòg erger. #argh
Gerrit Hiemstra
Niet weer man
Rijkelijk laat, ik geef 't toe, maar ik moet er tòch nog even iets over kwijt; het NOS Journaal Nieuwe Stijl. En dan heb ik 't niet over 'loopjes', opvallend klein-uitvallende anchormèn of nieuwslezeressen met verrassend brede barensheupen.
Nee, mijn klacht betreft voornamelijk Het Decor. En dan specifiek dat van de weermannen en -vrouwen.
Ik kan mij namelijk maar niet aan de indruk onttrekken dat dit zo ongeveer het lelijkste decor moet zijn wat ik ooit heb gezien: hi-tech weerkaarten die eruit zien als een Ravensburger 'Iedereen kan schilderen' connect-the-dots met touchscreenknoppen in de vorm van zonnetjes, wolkjes en donderstraaltjes.
Een 'play'-knop met terug- en vooruitspoelmogelijkheid (waar heb ik dat eerder gezien?) maar vooral een kakofonie aan kleurtjes, lijntjes, lettertjes en minstens driehonderd shades of grey en blue.
Manmanman, ik ga al hyperventileren als Gerrit weer eens een hogedrukgebied voorspelt.
Wat mij echter nog het meest stoort aan dit pretentieuze geheel zijn toch wel die lege boekenplanken aan weerszijden. Waarom planken? Waarom léég? Wààrom?!?1?
Had dan minstens het fatsoen opgebracht om daar op elegant wijze enkele klassiekers te positioneren zoals bijvoorbeeld Judi Barrett's A Cloudy Day With A Chance of Meatballs, Tom Lichtenheld's fijnzinnige Cloudette, het retespannende epos The Perfect Storm van Sebastian Junger of voor mijn part Piet 'Oant moarn!' Paulusma's Weeralmanak. Educatieve sluikreclame. Soort van.
Want zeg nou zelf; als 't dan tòch moet, zo'n IKEA setting, ziet –dit– er toch een stuk gezelliger uit?
Zucht.
Nee, dan de BBC. Beeldvullende, volledig 'uit zichzelf bewegende' weerkaart, helegaar knop- en plankloos. Waarin zich subtiele contouren van een sereen landschap in rustgevend blauw (#535A9F) en ecru (#EAE3B0) openbaren.
Met gebruikmaking van een grote, duidelijke Helvetica-variant zien we tijd, dag en temperatuur aan ons voorbij glijden onder begeleiding van het monotone –Sir David Attenborough meets Bob Ross– stemgeluid van de weerman. En niet méér dan dat.
Geloof me; als ik de toestand van het weer wil weten kijk ik wel naar de BBC.
Of naar buiten…#nomnomnommmm
