Hoe blij kan een mens worden van iets 'kleins' als bijvoorbeeld het pimpen van een smartphone? Nou, héél blij dus. Hiep hoi.
Ik was er altijd wat huiverig voor want ome Apple wil niet dat je aan z'n spullen komt, ook niet nadat er een volkomen legitieme overdracht heeft plaatsgevonden na betaling mijnerzijds wat 't ding dus juridisch gezien van mij maakt, 'want dan vervalt de garantie'. Gaap.
En ja, dan denk je al gauw: "Oh, brr, dat zijn grote woorden. Laat ik 't dan maar niet doen." 'n Soort story of my life-dingetje.
Me reedt; aangezien dit waarschijnlijk mijn laatste Iphone is, de rek is er zo onderhand uit v.w.b. de innovatie ("Geen revolutie maar évolutie"), ik tijd teveel heb en ineens daar afgelopen week op Facebook reuring ontstond ("Hij is er! Bijna.") omtrent de aldernieuwste jailbreak besloot ik de gok te wagen.
Ik zal je niet vermoeien met termen als Cydia, themes, POSIX: Operation timed out en dergelijke want übersaai en het zou alleen maar verwarring scheppen terwijl het zó eenvoudig is (daarbij; Google is je vriend) maar met een beetje goede wil, goed lez0n en -uiteraard- een beetje boer'n logica kom je een heel eind.
Dat ik terloops ook nog even het perfécte alternatief * voor dat vehikel van een iTunes tegen het digitale lijf loop is alleen maar collateral damage winning.
*DiskAid. Krekje moet je zelf maar opzoeken. We blijven wel netjes hier.
Enfin.
Zo kon het zomaar gebeuren dat 't maar één glimps heeft gekost (bestanden verwijderen, vergelijkbaar met het register van Windows, is niet aan te raden) en is de accu leeg voordat je met je ogen kan knipperen, maar ik ben nu wél in het bezit van een super–duper–automatic–hyyyyyydromatic-iPhone 5 (TypoPhone 4 lockscreen, AppleHD2 theme en nog veel meer phonecandy!) on steroids.
Toevàllig.
Eet dàt, ome Apple!