Us Deit en Mem binne hjoed njoggen- en fyftich (59!) jier by elkoar.
Lokwinske! Dat is hjoed-de-dei in hiele prestaasje. 😁
Spitich dat ik der net by wêze kin mar takom jier meitsje wy d'r in écht feestje fan, mei in boargemaster én Oranjekoeke. Beloofd!
Gelokkich hat ús broerke in beskieden boskje blommen (njoggen- en fyftich reade roazen!) organisearre út namme fan ús allegearre.
Ek do tige bedankt, broerke!
Bestond internet's minstgelezen dit webplok twee jaar geleden nog gewoon twaalf jaar, het jaar daarop was -ie ineens dertien.
Vandaag echter werd het veertien jaar en voor je 't weet zit er een patroon in.
Nu zou ik natuurlijk –net zoals in vorige jaren– iets ludieks kunnen doen onder het mom van 'kijk 'ns wat ik allemaal ge-webplokt heb!' maar dat wordt zo onderhand ook een beetje een uitgekauwd concept.
En daarnaast; als je dat allemaal had willen zien, had je het toen wel gelezen, niet dan? Nou dan.
Anyhoe. En toen kreeg ik een epifanie.
Alle gekheid op mijn stokje; we staan er niet vaak bij stil, wij webplokkers, maar zo'n online poëziealbum als deze staat of valt natuurlijk met z'n lezertjes.
Want wat is een blog als je niemand hebt om al dat moois mee te delen? Dan zou ik net zo goed een papieren dagboek kunnen bijhouden en onder mijn kussen stoppen, nietwaar?
Bijna 2.000.000 views can't be wrong, zeggen we dan in Friesland.
Toeval of niet maar onlangs kwam ik onderstaand filmpje tegen en ik kan niet anders zeggen dan dat de maker ervan (geen idee wie 't is, deze meneer. Ik vermoed zo'n vlogger) precies datgene verwoordt wat ik eigenlijk had willen zeggen: Jullie Zijn de Beste! Op naar het vijftiende jaar!
Zie daar; hét moment dat je, in je ochtendjas en met een verlopen kop, beseft dat je website na bijna dertien jaar stilletjes het fenomenale bezoekersaantal van 1.000.000 is gepasseerd.
(Overigens haal ik tot op de dag van vandaag nog steeds de bezoekersaantallen en pageviews door elkaar maar een kniesoor die daar op let. Eén miljoen is één miljoen. Mijn weblog. Ik mag dat.)
👊😎
Anyhoe, dit getal is enigszins 'bij benadering' want halverwege hield dat vermaledijde NedStat ermee op en moest ik uitkijken naar een andere, maar die twee opgeteld maakt samen ongeveer één miljoen.
Nog een nuance; dit soort aantallen zijn voor jou misschien dagelijkse kost 😉 maar het feit dat werkelijk niemand dit weblogje leest maakt het dès te bijzonderder. Ik deed gewoon een beetje huilen. #snif
Dit stukje is eigenlijk een week oud. Maar omdat ik een geheimhoudingsverklaring ondertekend heb, extreem gezagsgetrouw ben én ik tijd nodig had om mijn eigen filmimpressie te monteren heb ik er een week mee gewacht.
Dat ik daarbij ook nog op de officiële uitzending wilde wachten opdat ik deze hieronder kon plempen speelt natuurlijk ook een rol.
10 jaar DWDD dus.
Ik kijk 't zo nu en dan en zo nu en dan kan ik 't wel waarderen. Niet altijd, vanwege de gebruikelijke drogredenen en vaak wel, vanwege de verrassing.
Omdat mevrouw en ik samen té weinig ondernemen, zij heeft hààr leven en ik het mijne, besloten we dat het weer eens tijd werd gezamenlijk op pad te gaan.
Daar je in Nederland niet meetelt als je niet een keer klapvee geweest bent bij Pauw, Tan of DWDD, leek ons het jubileum van laatstgenoemde een uitgelezen moment daarvoor.
Voor een uitgebreid verslag verwijs ik u naar onderstaande beeld werkjes.
Enkele trivia nog;
– Twee van Jan Mulder's Vijf Ergernissen zijn komen te vervallen (niemand weet waarom);
– Valse gitaren; ook die hebben we node gemist in de uiteindelijke uitzending (zie mijn filmpje);
– Claudia de Breij kan écht niet zingen. Halina Reijn ook niet maar die is tenminste een lekker wief kan leuk acteren;
– Het is kouhoud in zo'n studio.
10 Jaar DWDD: een impressie.
