Eens, lang geleden, ben ik van 't Friese platteland hier naar toe gekomen. Hier is in dit geval het Randstedelijke.
Nu werk ik in een gevangenis. Specifieker: een Huis van Bewaring. Midden in het Rotterdamse. Als ambtenaar dat is, niet als gedetineerde.
En voor het eerst heb ik geen mening. Stomgeslagen.
Want wat is er aan de hand? Omdat (als we toch in statistieken gaan denken) de bevolking van deze Huizen van Bewaring voor circa 71% bestaat uit allochtonen (lees: Marokkanen en Antillianen).
(En probeer dan maar 'ns onbevooroordeeld te blijven…)
Enfin. Thuis zijn mij altijd normen en waarden aangeleerd, zoals je zou denken dat ze moeten zijn. 'Heb uw naaste lief' en dat soort dingen.
'Ik ben geen racist.' 'Ik discrimineer niet.' Dat soort dingen.
Feit blijft; ik ben tégen stigmatiseren en tégen het soort populistisch denkenden, zoals die gasten van dat momenteel nogal populaire 'Leefbaar' Rotterdam…
Anyhoo.