schijnt géén aanrader te zijn als je toch van plan bent wat te gaan zeggen tijdens je maandelijkse wekelijkse gefriemel. Wat wél kun je lezen in Things (not) to say during sex (zie onderstaand schema).
Ordinair gejat van die schrijvert.
En zoals De Grote Meester zelf oreert:"Hail Satan" is een goeie.
Foute.
Een goeie foute.
Ahum.
*Oh. Vertaling is op eigen risico maar noodzakelijk kwaad. Want als je nu ineens Engels gaat liggen wauwelen in 't heetst van de strijd is ook weer zo wat…
598 nabeelden van een terminaal kasteel. Maar wélke foto heeft nu juist mijn voorkeur? Precies; die waar in de verste verte geen kasteel op te bekennen is… Dus ja. Nog maar eens geplaatst. Want hoe zegt men dat ook weer? "Omdat 't kan…"
Afgelopen vrijdag ging (nu wél) een lang gekoesterde wens in vervulling: het digitaal vastleggen van datgene wat waarschijnlijk tot het mooiste Vlaamse Culturele Erfgoed gerekend mag worden … Kasteel Mesen in Lede, Belgie.
Omdat her en der op de internets veelvuldig gesproken wordt van bewaking, valse waakhonden en andere ambtenaren besloten we 't over een andere boeg te gooien: die van de bluf.
Elk getooid met een officiële bouwhelm (Oke; HSL stond erop maar weet zo'n Belg veel), zo'n reflecterend vest en een wapperende -Nederlandse- perskaart togen we richting Lede.
Daar aangekomen bleek waar we al bang voor waren; rondleidingen behoorden tot het verleden en aan de hoeveelheid bouwketen te zien was men al begonnen met de sloop van deze Grande Dame.
Mijn mevrouw Moos, slank van zichzelf, zag kans zich door een hek heen te wurmen wat mij, gezien mijn postuur, helaas niet ging lukken. Gelukkig had ik hierop geanticipeerd door in de gauwigheid m'n keukentrap m'n auto in te slingeren.
Goed.
Trap tegen de muur (als in 'ladder'), cameratas en vervolgens mezelf eroverheen gejetst en daar gingen we.
Kennelijk werken Belgische sloopmensen niet op vrijdagmiddag want het was doodstil in het voormalige park.
Naarmate we de ingang van 't kasteel dichter naderden overviel ons een gevoel van opwinding.
Opwinding zoals je vroeger, in je puberteit, nog wel eens kon hebben wanneer je iets uithaalde wat niet geheel door de beugel kon.
Enfin. De Dame overtrof onze stoutste verwachtingen: verval in haar mooiste vorm.
Tastbare melancholie…
(excuus voor wobbly filmkwaliteit; gefilmd met een prehistorische Nokia o.i.d. 😂)
Bij het betreden van de kapel vielen we beiden stil. Met een beetje fantasie hoorde je glasheldere klanken door de ruimte echoën, van muur tot muur: Mozart's faure In Paradisum, geproduceerd door katholieke en toch nog onschuldige kinderkeeltjes….
Het werd een fantastische dag.
Van de ene verbazing in de andere. En aan het einde van deze euforische ervaring konden we ons maar een ding afvragen… Hoe is het mogelijk dat men sloop van dit pand toelaat? Waar is de Werelderfgoedlijst als je hem nodig hebt?!?
