Kwamen we de vorige keer nog keurig uit in Oostende dankzij een tweetal TomTom's die 't niet met elkaar eens kon worden; vandaag echter geraakten we precies daar waar Het Grote Plan ons heen had moeten voeren: Kasteel Mesen in Lede.
Omdat plannen bij mij nooit zo briljant uitpakken zoals zij oorspronkelijk bedacht zijn viel ook dit bezoek -uiteraard- weer onder de categorie 'story of my life'.
Niet alleen waren we ruimschoots te vroeg (of te laat. 't Is hoe je 't bekijkt), zeg zo'n slordige anderhalve maand, maar viel onze aankomst ook nog eens samen met 't vallen van de duisternis.
Anyway-tjes; 3,5 uur rijden voor een achttal zestien foto's. Op afstand. In de schemer. Kut.
3 april mogen we weer. IJs- en weder dienende.
(Maar gezellig was 't wel 😂😊😍)
