To be or not to be


"… Alle singles die een eigen weblog hebben en die voor een belangrijk deel gaat over hun persoonlijke ervaringen met het single bestaan (als bewuste single of juist als zoekende single)…"


 

Even was ik overtuigd (linkje kapot) van mijn eigen mijn single-zijn. En dus fluks mezelf opgegeven voor een an sich leuk initiatief (spiegeltje); een verkiezing van single-weblogs.

Of weblog-singles. Of whatever.

Want zoals we inmiddels aan een aantal jaren weten; ook ik kan niet door 1 deur met Cupido. En om dit te staven zal een ieder kunnen beamen dat er hier bar weinig over vrouwen en vooral het gebrek eraan wordt geschreven.

Oh, ze zijn er wel, hoor. Weest niet bevreesd; ik heb geen heaumeausuele neigingen en heb ook geen onnatuurlijke interesses (zoals tandeloze herdershonden of wat dies meer zij, RED.) Ik voel alleen erg weinig behoefte om mijn liefdesleven te delen met de rest van u.

 

Voorwaarde echter van zo'n weblog-single (spiegeltje) is dat je leuk over je single-zijn kletst. Dat je, als een geroutineerd vrijgezel, je ups en downs en public in de etalage gooit, zodat een ieder volop kan meegenieten.

Helaas wrikt hier de slipper; ik mag dan alleen zijn, ik ben geen overtuigd single. Sterker nog; ik vind 't niks. Ik ben er niet voor in de wieg gelegd. Ik vind 't een drama; die vrijgezellenstatus. Doe mij maar meuterig met een vaste dame op de bank, klef filmpje kijken, samen boodschappen doen en gezamenlijk vrienden visiteren.

Maar goed; je kan de natuur niet forceren en dus rommelt ondergetekende wel door. Maar om er nu enthousiast over te schrijven; da's net iets teveel van het goede..

(seau, MVlife… geef mijn portie maar aan Fikkie) 😂

 


Read more

Audaces fortuna juvat

Stel, je hebt vandaag hét gesprek van je carrière. En stel; je weet dat al zo'n dik half jaar twee jaar.

En je weet ook dat dit gesprekje, gezeten voor een driekoppige commissie van wijze mannen en vrouwen (in een hotelkamer ergens in Den Haag (..)), wel eens the carrieremove zou kunnen zijn waar je al die jaren op gewacht/naar toe gewerkt hebt.

Stel; je hebt het hele weekend, op een paar uurtjes na, vrijgehouden van afspraken zodat je je degelijk kon voorbereiden op alle slinkse vragen welke ongetwijfeld op je afgevuurd zullen worden…

"Wel, heer Eamel… Waarom denkt heer Eamel dat juist hij zo geschikt is voor deze functie?"

"Waarom, mijn beste, denkt juist heer Eamel dat hij anders is dan die andere, veertig kandidaten, die ook noodgedwongen dienden te solliciteren op deze baan, waarvoor overigens slechts 0,5% plaats is?")

En stel… In het kader van "Je moet je degelijk voorbereiden op dit soort situaties" of "It's a once in a lifetime opportunity": je hebt dat weekend, acht-en veertig uur lang, een zwaar terroriserende, knipperende cursor voor je, op een blanco stuk virtueel papier en er komt werkelijk geen steekhoudend argument voorbij wat jou nou de meest geschikte kandidaat maakt voor de desbetreffende baan.

"Ja, ik weet 't gewoon; ik ben de beste hiervoor"
"Ik heb 't gewoon in me. Ik voldoe aan alle eisen om van deze functie te maken wat ervan wordt verwacht.."

Ofwel; elke vorm van voorbereiding wordt teniet gedaan door de gedachte:"Wie denkt Eamel wel dat hij is?"

Maar er kwam niets…

Kortom; volledig onbeschreven en met een open vizier zal ik vandaag ten voorstaan van de commissie uit de losse pols zichzelf dienen te profileren als zijnde De Kandidaat* ;-D

Audaces fortuna juvat ..

Read more