Wederom* een mail van Tie, onze vaste tipgevert dan wel kuchende-regenjas-in-de-parkeergarage-van-het Havenbedrijf als het gaat om de combinatie Rotterdam, bootjes en ander water-gerelateerd vertier.
Ditmaal worden we uitgenodigd om zo'n vreselijke, milieuvervuilende toeristenfabriek de gloedjenieuwe Norwegian Breakaway vast te leggen vanaf het dak van de Port of Rotterdam; in kubieke centimeters minstens zo groot als voornoemde boot maar dan van steen, in de hoogte en vooral gesitueerd op de oever.
Omdat mijn leven zich momenteel toch beperkt tot de afstand van hier tot aan de Senseo, leek me dit een uitgelezen gelegenheid om weer eens de beentjes te strekken. En dus liet ik me, ondanks het ongristelijke tijdstip, verleiden tot deelname aan voornoemde activiteit, samen met mijn mevrouw.
Eenmaal boven liet 't kreng zich slecht fotograferen (de boot, niet mevrouw). Voornamelijk door mist, veel regen en een niet-coöperatieve kapitein. Een uur later, volledig verregend en tot op het bot verkleumd, hield ik het voor gezien. Het aanbod om 's middags deze drijvende doodskist van binnen te bekijken heb ik maar afgeslagen.
Want heb je er één gezien, heb je ze allemaal gezien. Vind ik.