Op stap

Wereldhavendagen 2012 | MS Rotterdam

♥ Mei It Famke Op Stap ♥

 

Alle gekheid op mijn stokje; na deze blamage krijg ik alsnog mijn onverdiende revanche in de vorm van een rondleiding door de ms Rotterdam, een big ass cruiseschip zoals ik dat alleen van de The Love Boat kende.

Niet echt mijn ding; cruiseschepen. Ikzelf associeer zo'n drijfverblijf -geheel tegen de trend in, ik geef 't eerlijk toe- nog altijd met gefortuneerde senioren, corpulente Amerikanen met een voorliefde voor wansmaak en het volledig ontberen van een avontuurlijke inborst én -natuurlijk- een zwaar onderschatte milieuvervuiling van heb ik jou daar.

Desalniettemin is het een voorrecht om voor de gelegenheid eens zo'n varende Leen Bakker van binnen te mogen bekijken.

Want waar de vertrekterminal juist Hollandse soberheid uitademt, is het vooral de geveinsde decadentie die me opvalt bij het betreden van het schip.

Een overdaad aan klatergoud, heul veul felle lampjes en dito kleurtjes op muren, plafonds, in likeurtjes en op slotmachines. Manshoge vrouwbeelden van dat mens van Milo, de Poseidon van Artemision (euh?) en wat dies meer zij.

 

Waar het bladgoud van barokke spiegeltafels ogenschijnlijk naadloos overgaat in The Unbearable Lightness of Mickey Mouse.

Na al dit visuele geweld wordt ons de lunch gepresenteerd; 'Coquilles St. Jacques', gevolgd door één of andere bosvruchtenijssoep en als dessert een ge-chocolateerde calorieënbom waarvan ik de naam even kwijt ben.

Geen idee waar ik dit bacchanaal aan te danken heb, ik ben tenslotte niet eens een échte journalist en ook heb ik mijn vriendin van de week schandalig laten zitten, maar dat één en ander door mij ons geapprecieerd wordt is een gegeven feit.

Enfin.

Hoewel wij het betreuren geen toegang te krijgen tot de 'behind the scenes' van zo'n cruisegeval (je wilt als 'fotograaf' tenslotte dé machinekamer vastleggen of de logistiek van de bagage-afwerking beleven) zal de ms Rotterdam ons nog lang bijblijven.

In da mind want fysiek is het schip nog geen uur later alweer vertrokken. Naar één of ander Noors fjord.

Wat volgt is vuurwerk. Letterlijk. Later meer.

 

Read more

Wereldhavendagen 2012: The Kik

♪ ♫ ♩ "Simo-o-o-o-n-e! Simo-o-o-o-n-e!" ♬ ♭ ♯

 

Hoe pethatic Bert 'fatsoenskanker' Brussen [spiegeltje] de gemiddelde NVJ–er ook mag vinden, het is een voldongen feit dat 't meegeleverde perskaartje benefits opsmijt.

Zo leerde ik enige tijd geleden via de Twitters Tie Schellekens kennen, press officer van de Rotterdamse haven, naar aanleiding van een oproep van 'zijn' havenbedrijf aan journalisten om een rondvaart te maken op de Piet Hein, het voormalige jacht van een al even voormalige vorstin. 

Sindsdien is het feest; infrequent komt er zo'n buitenkansje voorbij waarbij de schrijvende en/of fotograferende media de kans krijgt voornoemde haven te beleven op een wijze die het plebs moet ontberen. 

👊😎

 

Zo ook afgelopen week.

Ter promotie van de aanstaande Wereldhaven dagen werd in samenwerking met de nieuwe pret huisband van DWDD, The Kik, hunner meest recente album gepresenteerd op 'zolder' van het World Port Center. Door 'omstandigheden' kon ik hier niet bij zijn. #kuch

Enfin, lees mijn relaas zoals ik dat vol schaamte destijds op Feestboek heb getwitterd;

 

Read more

Ontdek je Middelburg

♥ Mei It Famke Op Stap ♥

 

Gaan wij morgen naar Middelburg?' vraagt ze. "Oké." zeg ik. 

We liggen onderuitgezakt een film te kijken en haar boeit 't niet. Terwijl James Bond op het punt staat die Goddelijke Camille Montes uit te wonen legt mijn eigen blondgirl nog even uit wààrom; "Ik moet verf hebben."

Héél even vraag ik mij af wat Middelburgse verf ànders maakt dan die van de lokale Gamma maar ik word afgeleid door tule wat ongetwijfeld mevrouw Montes' naakte boezem herbergt. "Oké." zeg ik nog een keer.

En zo zijn we onderweg naar Middelburg. Om verf te halen ("Niet 'verf'; kàlkverf," zegt ze. "Oh ja." mompel ik; "Kàlkverf.").

Wat nu volgt is voor jou waarschijnlijk net zo spannend als een betoog over morele waarden van Kees van der Staaij tijdens een verkiezingsdebat maar één en ander dient vastgelegd te worden voor een fictief nageslacht.

Zo gaat die dingen.

 

Enfin. Vooropgesteld; Middelburg is mooi. Waar bijvoorbeeld in Amsterdam trapgeveltjes de boventoon voeren was men destijds in Middelburg al veel verder.

Had je als doorgewinterde Middelburger VOC'er zo'n Amsterdamse trapgevel, dan was je een sukkel. Lijstgevels daarentegen waren dé bom. Dat vonden de Moffen ook, voegden de daad bij het woord en knalden 20% van de Middelburgse binnenstad naar z'n gallemiezen. Een welstandscommissie bestond na de oorlog nog niet en dus zijn de lege plekken opgevuld met de meest afzichtelijke gebouwen.

Jammer. Enfin.

De verf ("Kàlkverf") was al redelijk snel binnen en ons restte een wandeling door de stad.

Hoewel men zijn best heeft gedaan om een balans te vinden qua middenstand heeft ook hier de verloedering toegeslagen; de 'kleine', ambachtelijke winkelier kan de huur niet meer ophoesten en heeft er een hostile takeover plaatsgevonden door de Van Haren's, de Jack & Jones', de Miss Etam's, de Vero Moda's, de pizzeria's en de shoarmatenten van karakteristieke winkelstraten. Jammer in 't kwadraat.

↓ lees verder onder 't kaartje ↓

 

Read more

Pinkoade

Photo by Christian Dubovan on Unsplash

 

Deit ('vader', 83) en ik schuifelen door de bouwmarkt. 'Schuifelen' want sinds de introductie van de kunstknie in onze familie heeft het begrip 'lopen' een volledig nieuwe betekenis gekregen. 

We zijn op zoek naar transparant tentzeil. Voor over het terras, achter hûs. Dan kunnen hij en Mem ('moeder') buiten zitten wanneer het regent. Vinden ze fijn. Deit heeft dat bij de buurman gezien maar die is knaloranje.

"Gjin gesicht," vindt hij; "en syn seil ek net." 1

In eerste instantie gaan we naar de tentenwinkel -logisch- maar die verkoopt geen transparant tentzeil. Wij vinden dat vreemd. "Dat bestiet net." zegt de tentmevrouw. "Gean nei de boumerke. Dat hjit bouwplastic.' weet ze ons te vertellen. Ik bespeur sarcasme in haar stem. Eng wijf. 2

We treffen inderdaad transparant-tentzeil-wat-bouwplastic-heet aan bij de Gamma. Nadat we de juiste maat hebben bepaald schuifelen we naar de kassa. Het is er rustig als we er eenmaal aankomen.

Een gezond-ogende, ietwat mollige jong faam met een ear-to-ear glimlach en roze wangen aan de kassa. "Goeiedei!" roept ze enthousiast. "Heuj!" roep ik nòg enthousiaster. Geen idee waarom. 3

Terwijl ik het plastic op de lopende band deponeer, probeert Deit zijn plastic in de pinautomaat te duwen. Het lukt niet. Niet alleen lopen is tegenwoordig een crime; ook horen en zien vergaat hem.

"Doch do it even." zegt hij; "Ik sjoch it net." 4

Geroutineerd gleuvenconnaisseur als ik ben duw ik 't pasje in één beweging in de automaat. Ineens schalt het door de Gamma:

 

 

 

"Trije! Njoggen! Sân! Trije!"*  5

Ik kijk Deit aan. Ik kijk de kassamevrouw aan en zij naar mij. Grote ogen. En vervolgens weer naar Deit. Flabbergasted zeg ik: "Wàt seit Deit?" wat bedoeld is als een "Wàt doe je nú?" maar niet als zodanig door hem wordt opgevat. Nog een keer:

 

"Mien pinkoade. Trije! Njoggen! Sân! Trije!"** 6

De kassamevrouw verkleurt van roze naar rood en slaat haar hand voor de mond. Aan de stand van haar ogen te zien schiet ze in een kramp. Ik probeer de situatie te redden door het maken van een nerveus grapje: "Do wist dat ik dij no dea meitsje moat, hè? Dit is classified information." maar het kwaad is geschied. Ze komt niet meer bij. 7

Terwijl ik als een bezetene de pincode intoets, twee keer fout uiteraard, vraag ik Deit: "Werom sa lûd? Elkenien kin it hearre!" waarop hij zegt; "Oh? Werom net?" gevolgd door een; "Ach juh, d'r is hjir gjin ien." En hij schuifelt op z'n elf en dertigst naar de uitgang alsof er niets is gebeurd.

Ik gris het plastic van de band en huppel achter hem aan. De kassière gniffelend achterlatend. 8

Binst wij naar huis rijden, kijk ik hem aan en vraag me af of ik geamuseerd moet zijn door de aandoenlijkheid van de situatie of mezelf moet schikken naar het vermeende intreden van Het Grote Verval. Ik kies voor de eerste. Ik hou niet van verval.

"Aardiche minsken, dêr bij Karwei." 9
"Ja, Deit; aardiche minsken bij Karwei." 10

Read more