Nu ik zo onderhand élke porie in mijn muren ken, precies weet waar welke stofwolk waar in huis ligt, de spinnen aan mijn plafond zelfs een naam heb gegeven en ik voor de drie miljoen vierhonderd zes- en dertigste keer mijn ramen nog maar eens heb gelapt, komt de mail als een Godsgeschenk binnen.
Omdat ik een perskaart bezit en een beetje fotografeer mag ik mezelf officieel journalist noemen en ben derhalve ooit eens op de uitnodigingslijst terecht gekomen van het Rotterdams Havenbedrijf. Dientengevolge ontving ik afgelopen week de uitnodiging de Cosco Pride te gaan bekijken. De Cosco Pride is een heule grote boot, is zoals dat zo mooi modernistisch heet heul 'duurzaam' en dat wil men weten ook. Dan nodig je een zootje journaille uit en maakt dit gegeven wereldkundig.
Enfin. Ik denk; 'Leuk; een grote boot!' en besluit te gaan. Foto's maken.
Zaterdagmorgen. Ik onderweg.
Omdat één en ander op de zeebodem plaatsvindt heeft TomTom wérkelijk geen idee waar havennummer 9730 is, laat staan de Maasvlakteweg 951. Ja, nummer 124 wel maar dat scheelt ongeveer 827 huisnummers. Gelukkig is men zo vriendelijk geweest om de verkeersborden een havennummertje mee te geven. Een uur van tevoren vertrek ik zodat ik ruimschoots op tijd zal zijn.
Denk ik.
Het gaat onderweg al mis want m'n auto rijdt 'op drie poten'. Schijnt iets met bougies te maken te hebben met het gevolg dat dat loeder niet vooruit te branden is. Anyway; met 90 kilometer per uur over een snelweg waar je 120 mag is geen pretje maar schijt aan mijn medeweggebruiker. Inhalen is echter wél een crime en bij viaducten omhoog een ware tantaluskwelling.
Dank U Heer; volgens de ANWB ben ik er bijna. Ik ben nu in een gebied wat het beste valt te vergelijken met de Sahara maar dan gecultiveerd d.m.v. één lantaarnpaal en één stoplicht. Ik rochel door. Havens 8700 – 8800. Havens 8400 – 8500 (tegenvaller). Havens 8300 – 8350 (huh?). Havens 9200 – 9900 (Hail Mary!).
Mijn benzinelampje begint vervaarlijk te knipperen en die zestien auto's achter me negeer ik. Fuck 'm. 90 kilometer per uur is niks mee. 9200. 9300. 9500. 9600. 9800.
Wut?
De weg houdt op bij 9800. Havennummer 9730 is van de borden verdwenen, wèg, niet-te-vinden. Ik heb nog drie minuten en, hoewel vertrokken met een halve (!) tank benzine, rijd ik nu op de dampen ervan.
Heb ik weer; midden in de Botlek waar benzine zo ongeveer het hoofdbestanddeel is maar niets daarvan in mijn tank.
Read more
Ben je nét gezellig met ûs mem onderweg om haar wekelijkse boodschappen te doen, loop je zomaar tegen het linkse lijf van Diederik -Hey, Wouter Bos!- Samson aan.
Biunne jo krekt underweis mei ûs mem om har wyklikse boadskippen te dwaan, rinne jo samar tsjin it linkse liif fan Diederik – Hey, Wouter Bos!- Samson oan.
