'Beste' Leon uit Oud-Beijerland (Zoomwijk)

Beste Leon uit Oud-Beijerland

Ik snap best dat je, na een avondje zuipen stappen, geen oog hebt voor de slapende mens.

Ik bedoel, dat hebben drinkende haantjes nou eenmaal op die leeftijd want je hippocampus is tenslotte een stuk kleiner dan die van je niet-drinkende soortgenoten en dus schreeuw je wat en bralt en trekt je nergens wat van aan.

Soit.

Ik snap óók dat willekeurig geparkeerde auto's maar in de weg staan als jij in benevelde toestand probeert een rechte lijn te fietsen. En ach, die kras op mijn auto…. Daar kom ik vast wel over heen.

Ik snap zelfs dat je op dat tijdstip, op een gewone doordeweekse dag nacht, zwaar getroebleerd uit de kroeg komt. Want die docent op school heeft straks toch geen oog voor je kater en je ouders hebben allang de vat op je verloren. Dat zal de moderne tijd zijn. Rebèl dat je daar bent.

Ik snap dat allemaal.

Maar wat ik niet snap is dat jij en je vriendjes het nodig achtten om een spoor van destructie, da's een grote mensen woord voor vernieling, achter te laten.

Ik snap bijvoorbeeld niet dat al die PMD zakken kapot moesten. Niet alleen vóór mijn huis maar ook in de rest van de straat en op de dijk, richting jouw woonwijk; àllemaal kapot.

Beste Leon, om berichten zoals deze in de toekomst te vermijden én om te voorkomen dat je wellicht enige gewetenswroeging krijgt, wil ik je ongevraagd twee tips meegeven:

  1. Het is niet handig wanneer je drinkebroers je naam meermaals hardop roepen terwijl je zo'n PMD zak aan bonken scheurt. Omwonenden weten dan zomaar je naam, Leon uit de Zoomwijck.
  2. Kijk, voordat je tot voornoemde hormonale handelingen overgaat, of er camera's in de buurt zijn. Je mag dan onherkenbaar in beeld zijn; jij en ik weten dat jij het bent.

Nog één ding, Leon.

Maak je geen zorgen; mijn mevrouw en ik heb 't allemaal voor je opgeruimd. Midden in de nacht maar ook de volgende dag. Twee zakken vol plastic uit tuinen en bermen en allemaal door jou.

Hoewel zaad op de rotsen (betekent zoiets als volkomen kansloos, zoals jij en je vrinden zijn) wil ik je tóch vragen, mano a mano; wil je dit niet meer doen?

Mevrouw en ik hebben 's nachts meer te doen dan de rotzooi achter je kont op te ruimen. Slapen, bijvoorbeeld.

Zou je ook 'ns moeten proberen.
Daar knap je écht op.

Snap je?

lul.

Read more

Plog | Halloween

Verrekte GenZ'ers.

    Je ziet op de feestboeks een Halloween-filmpje voorbij komen en denkt; "Goh! Wat leuk! Dat wil ik ook! Daarmee halen we minstens de krant in dit dorp!" en bekijkt het even aan de binnenkant van je ogen; drommen kinderen voor de deur terwijl je het lokale suffertje te woord staat. "Wat ging er …

Read more

PLOG | Zomaar een dag


 

fcukingweer

 

ijsje150Lief Dagboek. Eigenlijk wilde ik gister gaan klussen.

Nah ja; klussen is een groot woord want ik kan eigenlijk niks, maar het gaat om het idee. 

Mijn tuindeuren hebben verf nodig en dus wilde ik de schuurmachine er tegen aan zetten opdat ik de komende dagen de boel kon schilderen.

Helaas kwam daar ineens ende onverwacht een hittegolf voorbij en werd het zomaar 32 graden. In de schaduw. Nu lag ik toch al op apegapen dus -poef!- wèg plan.


Read more

Plog | Nieuwe Ramen


Toegegeven; dit berichtje is voor jou net zo interessant als gras zien groeien.

Hij is dan ook meer bedoeld voor de annalen van deze site opdat ik altijd weet wanneer één en ander ook alweer plaats vond.

Zo. Nu we dat uit de wereld hebben; ik heb dus nieuwe ramen. Vier om precies te zijn. Om nòg exacter te zijn; bijna alle ramen aan de voorkant van mijn huis. Eén grote beneden en drie boven.

Destijds, toen ik het huis kocht, liet ik de definitieve schouwing van het huis aan de verkopende makelaar over. Dom met de kennis van nu want zo'n man is er natuurlijk niet voor mij maar voor de verkopende partij. Wist ik veel; ik had zelf ook wel zo'n huizenschuiver in dienst maar die had geen tijd en ik ook niet en dus was die lul van Verhagen & Hoppener wel bereid 'even door het huis te gaan'. Even goeie vrinden, je weet tog.
Ja, ja.

Gevolg; hoewel de toestand van het huis 's mans goedkeuring kon wegdragen kwam ik er later achter, uiteraard was de koopakte allang getekend, dat niet alleen twee van de drie dakramen zo rot als een mispel waren maar ook bleken de ramen aan de voorkant van het huis niet smerig, dat leek zo ten tijde van mijn eerste rondgang door het huis, maar zo lek als een mandje. Wist ik veel dat zoiets kon.

Enfin. Voornoemde makelaarslul was niet bereid zijn fouten toe te geven, sterker nog; ik kon inderdaad de verkopende partij aanklagen maar dat zou geen enkele juridische grond hebben. Ik had tenslotte het huis doorlopen op onvolkomenheden en niets kunnen vinden. Dat ik dat zelf niet had gedaan maar hij, voornoemd lul, was mijn eigen fout. En dit waren natuurlijk geen verborgen gebreken want ik had ze zelf kunnen constateren.

C'est ça en la vie en zo.

Om een kort verhaal nog korter te maken; precies tien jaar na dato kon ik eindelijk wat kleingeld vrijmaken voor vervanging en was de dag daar dat Johan op de stoep stond. Weliswaar een maand later dan afgesproken maar Johan was mijn rol als klant vergeten.

Vergissen is menselijk. Ik ben vergevingsgezind en voor dat geld kon ik het niet laten en dus ging Johan los. Slechts een paar uur later was ik al blij want nieuwe ramen.

Goed verhaal, hè?

Omdat dit heugelijk feit meer verdient dan een doodsaaie tekst heb ik gemeend er goed aan te doen één en ander op beeld vast te leggen opdat we niet vergeten hoe dat er ook alweer uitzag. Uiteraard in hippe Instagramfilterkes want je gaat met je tijd mee of niet.



Read more