Plog

Plog | Peaske 2016

Het navolgende bericht is er wederom zo één van ultieme saaiheid.

Zo'n bericht dat voor jou, als lezert dezes, waarschijnlijk nét zo interessant is als de praktische toepasbaarheid van een priemgetal, en dus kunnen we veilig concluderen dat dit er weer zo één is voor de annalen van dit blogje.

Zo. Voor hen die overblijven; mijn mevrouw en ik hebben onze Paasdagen dit jaar doorgebracht in het Friesche. Niets spectaculairs, we zijn tenslotte geen twintig meer, maar wel bijzonder aangenaam.
Met broer's appartement als uitvalsbasis werden respectievelijk des eamel's ouders, het watertje De Heide en nog wat locaties aangedaan, in slechts twee dagen tijd.

Om zulks niet te laten verdwijnen in de krochten van de tijd, heb ik gemeend er goed aan te doen één en ander in plogvorm (wut?) vast te leggen opdat we later kunnen zeggen; 'Gelukkig hebben we de foto's nog'. 

Oant moarn! 👋😎

CLICKPIK

↑ Bij aankomst gelijk bij Deit 'op skoat'. Als hond ken je natuurlijk zo je verantwoordelijkheden. Okay, dat je nog moet leren er blij bij te kijken is een futiliteitje. Hoewel, pake ziet je blije blik toch niet.

Read more

Plog | Broer Op Bezoek

Op de heenweg naar Vlaardingen-Oost. Ik weet dat want ik was erbij.

 

Sta ik gisteravond in de Appie te dubben tussen de hagelslag van Venz of toch maar die van het huismerk gaat m'n telefoon: 't is Broer.

Of ik koffie kom doen. Broer heeft het rustig want de economie Europoort ligt op z'n gat en gezelligheid kent geen tijd. Daar Broer en ik elke gelegenheid aangrijpen om sociale interactie te hebben moest ik dit plan afwijzen daar ik bij de Appie stond te dubben tussen de hagelslag van Venz of toch maar die van het huismerk.

Gelukkig bleek er nog een zondag in het verschiet en spraken we af dat ik in de morgen een bakkie prut zou doen, op z'n schip. "Schip?" hoor ik je denken. Ja, 'schip'; broer vaart binnen. Bin-nen-vaart-schip.

Zo gezegd, zo gedaan. Na een onrustige nacht, zoveel opwinding in één weekend is me al heel lang niet meer overkomen, werd het uiteindelijk toch nog zondagmorgen en mocht ik op audiëntie komen.

 

De plaats van bestemming bleek de haven van dat altijd weer pittoreske Vlaardingen-Oost. Ik ben daar onderhand zo vaak geweest dat ik mijn Tom-Tom thuis kon laten.

Wat wél nieuw was voor mij was het schip. Broer vaart normaal op een andere. Het feit dat -ie een meter van de kade lag vanwege hoog water en ik haast tussen wal en schip lazerde omdat mijn beentjes te kort zijn, was ook een nieuwe ervaring voor mij. Broer zei; "Stel je niet aan, homo." Gelukkig had hij wel de koffie oud klaar.

Goed. Na de pleur kreeg ik een rondleiding –want ander schip; let nou toch eens op!– en voor ik het wist was het twee uur later. 

Alle gekheid op mijn stokje; dit soort visites komt nauwelijks voor. Vandaar dat ik gemeend heb er goed aan te doen één en ander vast te leggen voor het nageslacht voor de annalen.

Opdat we nea ferjitte, Broerke!. 😉

 

1
Dit is de achtersteven van het schip, ook wel achterkant. Zo leer je nog eens wat. (in het kader van de privacy heb ik toch maar even de naam geblurd. Helemaal vergeten. Dom, hé?)

Read more

Plog | Nieuwe Ramen

Toegegeven; dit berichtje is voor jou net zo interessant als gras zien groeien.

Hij is dan ook meer bedoeld voor de annalen van deze site opdat ik altijd weet wanneer één en ander ook alweer plaats vond.

Zo. Nu we dat uit de wereld hebben; ik heb dus nieuwe ramen. Vier om precies te zijn. Om nòg exacter te zijn; bijna alle ramen aan de voorkant van mijn huis. Eén grote beneden en drie boven.

Destijds, toen ik het huis kocht, liet ik de definitieve schouwing van het huis aan de verkopende makelaar over. Dom met de kennis van nu want zo'n man is er natuurlijk niet voor mij maar voor de verkopende partij. Wist ik veel; ik had zelf ook wel zo'n huizenschuiver in dienst maar die had geen tijd en ik ook niet en dus was die lul van Verhagen & Hoppener wel bereid 'even door het huis te gaan'. Even goeie vrinden, je weet tog.
Ja, ja.

Gevolg; hoewel de toestand van het huis 's mans goedkeuring kon wegdragen kwam ik er later achter, uiteraard was de koopakte allang getekend, dat niet alleen twee van de drie dakramen zo rot als een mispel waren maar ook bleken de ramen aan de voorkant van het huis niet smerig, dat leek zo ten tijde van mijn eerste rondgang door het huis, maar zo lek als een mandje. Wist ik veel dat zoiets kon.

Enfin. Voornoemde makelaarslul was niet bereid zijn fouten toe te geven, sterker nog; ik kon inderdaad de verkopende partij aanklagen maar dat zou geen enkele juridische grond hebben. Ik had tenslotte het huis doorlopen op onvolkomenheden en niets kunnen vinden. Dat ik dat zelf niet had gedaan maar hij, voornoemd lul, was mijn eigen fout. En dit waren natuurlijk geen verborgen gebreken want ik had ze zelf kunnen constateren.

C'est ça en la vie en zo.

Om een kort verhaal nog korter te maken; precies tien jaar na dato kon ik eindelijk wat kleingeld vrijmaken voor vervanging en was de dag daar dat Johan op de stoep stond. Weliswaar een maand later dan afgesproken maar Johan was mijn rol als klant vergeten.

Vergissen is menselijk. Ik ben vergevingsgezind en voor dat geld kon ik het niet laten en dus ging Johan los. Slechts een paar uur later was ik al blij want nieuwe ramen.

Goed verhaal, hè?

Omdat dit heugelijk feit meer verdient dan een doodsaaie tekst heb ik gemeend er goed aan te doen één en ander op beeld vast te leggen opdat we niet vergeten hoe dat er ook alweer uitzag. Uiteraard in hippe Instagramfilterkes want je gaat met je tijd mee of niet.

Read more

Plog | DWDD denkt met u mee

 

Goed. Als nieuwbakken VARA-lid mag je natuurlijk best wel ontevreden zijn als blijkt dat datgene waarvòòr je onvrijwillig lid werd een dusdanige teleurstelling was dat je derhalve helemaal los ging in één of ander VARA feedbackformulier.

Blij verrast waren we dan ook toen er enkele dagen later een mail op de digitale deurmat lag waarin PR-dame Evelien een sterk staaltje damage control liet zien. Ons werd, ter compensatie van geleden leed, de mogelijkheid geboden om dan maar een ander VARA-esque programma bij te wonen.

Dit gebaar werd door ons natuurlijk met beide handen aangegrepen en zo kon het zomaar gebeuren dat wij ons, op drie december jl., 'ineens' in de analen van de Westergasfabriek in Amsterdam bevonden.

Toegegeven; het was dit keer onze eigen fout dat we die dag een beroerde plek kregen toebedeeld.

 

Waar ik geen leven heb en dus alle tijd om ergens op tijd te komen (hypothetisch; in de praktijk kom ik nooit ergens op tijd) hadden 'mijn vrouwen' méér tijd nodig; de ene vanwege het beschilderen van zweverige douche-tegeltjes en de ander van haar gezicht en die aanrijding onderweg was ook niet helemaal onze schuld.

Overigens is een file ook killing als je ergens op tijd moet zijn.

Enfin. Dat terzijde.

Drie kwartier te laat kregen wij de mogelijkheid live de kruin van Matthijs van Nieuwkerk te bewonderen alsook de achterkant van een batterij studiolampen, mochten wij ons laven aan het openlijke geflirt van Mart Smeets met één of andere Vlaamse Griet en zocht Échte Man Maxim Hartman de grenzen van De Goede smaak.

DWDD; een bescheiden beeldverslag.

 

Read more

Plog | 10 jaar DWDD

 

Dit stukje is eigenlijk een week oud. Maar omdat ik een geheimhoudingsverklaring ondertekend heb, extreem gezagsgetrouw ben én ik tijd nodig had om mijn eigen filmimpressie te monteren heb ik er een week mee gewacht.

Dat ik daarbij ook nog op de officiële uitzending wilde wachten opdat ik deze hieronder kon plempen speelt natuurlijk ook een rol.

10 jaar DWDD dus.

Ik kijk 't zo nu en dan en zo nu en dan kan ik 't wel waarderen. Niet altijd, vanwege de gebruikelijke drogredenen en vaak wel, vanwege de verrassing. 

Omdat mevrouw en ik samen té weinig ondernemen, zij heeft hààr leven en ik het mijne, besloten we dat het weer eens tijd werd gezamenlijk op pad te gaan.

 

Daar je in Nederland niet meetelt als je niet een keer klapvee geweest bent bij Pauw, Tan of DWDD, leek ons het jubileum van laatstgenoemde een uitgelezen moment daarvoor. 

Voor een uitgebreid verslag verwijs ik u naar onderstaande beeld werkjes.

Enkele trivia nog;

 – Twee van Jan Mulder's Vijf Ergernissen zijn komen te vervallen (niemand weet waarom);
– Valse gitaren; ook die hebben we node gemist in de uiteindelijke uitzending (zie mijn filmpje);
– Claudia de Breij kan écht niet zingen. Halina Reijn ook niet maar die is tenminste een lekker wief kan leuk acteren;
– Het is kouhoud in zo'n studio.

10 Jaar DWDD: een impressie.

 

Read more