Een baas die me niet begrijpt (of ik hem niet, daar wil ik van af zijn), een dode broer, een buggy relatie, een midlifecrisis-op-z'n-hoogtepunt (wat zich uit in de vraagstelling; "Hoe vul ik in Godsnaam die resterende veertig jaar?!?"), een opgegeven kinderwens, het akelige vooruitzicht op die achterlijke feestdagen, al-15-jaar-geen-vakantie-gehad en, ondanks een florissant salaris, geen nagel om m'n reedt te krabben (hoe krijg ik 't voor elkaar?).
Kortom; een uitgelezen moment om 'ns lekker te verdrinken in een fikse poel van zelfmedelijden. En soms.. soms moet dan 'de kop leeg', zoals wij Fraizen, plegen te oreren. Gewoon nergens aan denken. Tunnelvisie op 't niks. Blanco.
De ideale omstandigheid daarvoor is vertoeven in een plek waar je alleen jezelf tegenkomt; zoals bijvoorbeeld De Deelen in Friesland.
De fortuinlijke followers van den twitterende eamel hebben dit spannende avontuur hedenmorgen mogen kunnen beleven d.m.v. beeld, tekst en geluid.
En aldus geschiedde; 07.37 uur, zonsopkomst, stond ik daar, alleen, tussen 't riet, een kluit ooievaars, een gefragmenteerde waterplas en wat verdwaalde konijnen.
En, mijn God; wat een rust!
Uiteindelijk heb ik 't drie uur volgehouden. Drie uur lopend, fotograferend, twitterend, filmend, denkend. Volledig Zen, van top tot teen. Emotioneel alles Feng Shui, heulemaal Yin en Yang tot ik er scheel van keek (en drie Polen Duitsers tegen 't vissende lijf liep. Voor moi hét teken om mezelf naar huis te beamen).
One man, one mission; de kop leeg.
En Hij zag dat het goed was… 😁
