Op Stap Met (B)est (F)emale (F)riend
De bedoeling was 'ff een uurtje'. Het werden er zes.
De bedoeling was 'ff een overhempie, een colbert, een spijkerbroek en een stropdas'. Het werd uiteindelijk niks.
Kortom: een halve liter cappuccino van Mockamore, een kist-kast, oorlog @ C&A, de koopgoot, het gat van Centraal, een houtje-touwtje stoel, de Korte Lijnbaan en vijftien kilometer verder en nog steeds geen ene reedt om aan te trekken als vrijdag de buuv transformeert in een schoonzus.
Gelukkig hebben we de foto's nog …
♥ Mei It Famke Op Stap ♥
|
Zomaar een zaterdagmiddag, ergens in de buurt van Tilburg. Een terrein, minstens zo groot als twee flinke voetbalvelden tezamen, vòl (understatement) met kunst, kitsch en alles wat daar tussen valt.
Willem 'doet' in brocante, net als zunne broer F. en zoon P.
In tegenstelling tot zoonlief hebben Willem en broer F. echter weinig met structuur en derhalve lijkt de curiosa 'ogenschijnlijk' achteloos op 't gigantische terrein gepleurd, als ware het een vuilstortplaats.
'Ogenschijnlijk' want ik vermoed een duivels complot beleid. Zelden ben ik namelijk zo bevangen door zo een enorme kooplust als die middag.
Met klotsende oksels, knikkende knieën en 't zweet op m'n voorhoofd tot gevolg.
Niet zozeer vanwege de aard van de spullen die als fragmentarische gruzelementen verspreid leken als gevolg van een bombardement dan wel de entourage; overwoekerde steken, al dan niet authentieke gietijzeren-, houten- en gipsen beelden in half vergane houten kratten.
Of wellicht die duizenden vazen her en der verspreid, verweerde kloosterdeuren van stadionformaat, tientallen zo niet honderden nostalgische emaille straat- en reclame borden, bedolven onder een dikke laag stof, etc., etc …
Allemaal zo geposteerd zodat je bijna wel moet denken dat 't daar speciaal voor jou is neergelegd. Want geef toe; zo'n vullis-emmer verkoopt zichzelf toch veel beter in een overwoekerde 'staat van zijn' dan wanneer keurig geformeerd op vorm, kleur en grootte in een winkelrek?
Of neem nu zo'n steek; ik was er zeker voorbij gelopen als deze voormalig-actieve pispot niet en masse was geannexeerd door een bos brandnetels (auw!).
Sterker nog; met een beetje fantasie wandel je hier de wereld in van de Grand Souk in het Marokkaanse Tanger alwaar je, al dan niet vrijwillig, overgeleverd wordt aan je oerdriften ("Kopen! Kopen! Kopen!").
't Is dat ik dankzij een ijzersterke wil, een lege portemonnee en een abstinente partner mezelf heb kunnen inhouden (ahum). Nee, die Willem… die is was* zo gek nog niet.
*inmiddels gepensioneerd. Bedankt, Willem.
Zomaar terug gevonden in 't archief, de foto hierboven.
Het was een fijne dag, toen in 1998. Koud, dat wel, maar fijn…
