Gôh, wat h♥u ik toch van die man. Ook al heb ik de desbetreffende wedstrijd niet gezien (voornamelijk wegens desinteresse), moest ik toch een traantje laten. Nèt als Foppe. Of was 't nou; òm Foppe?
Hoe het ook zij; Foppe, bedankt!
Sport
Nederland – Costa Rica
WK Fußball 2007: Wij Waren Erbij!
Inderdaad; inmiddels alweer net zo spannend als de krant van eergisteren maar deze is voor mijn annalen. Dat je 't even weet.
Anyway; in het kader van één of ander WK Futbal in Brazilië organiseert Cafe Moods te Oud-Beijerland één van z'n roemruchte pleinfeestjes. En wij waren erbij.
Ik hoef hier weinig woorden aan vuil te maken, u en die andere 7 miljoen medeburgers hebben dit weekend niet onder een steen geleefd mag ik aannemen, en dus presenteer ik u: het WK, achtste finale, Nederland-Costa Rica, een artist impression*.
(*crappy video, crappy montage, crappy geluid, crappy muziek en crappy foto's – alert. Maar 't heet dan ook niet voor niets een impression)
Dames; woensdag weer zo'n thriller? 👊😎
Vooruit; nog éénmaal, om 't af te leren. Krul, Jack van Gelder en het onvermijdelijke kippenvel tot gevolg ⇓
En efecto; ahora ha sido tan emocio-nante como el periódico el día antes de ayer, pero esto es para mis archivos. Eso usted lo sabe como.
De todos modos; en el contexto de alguna Copa del Mundo en BrasilMoods Cafe en Oud-Beijerland, Holanda, organiza a Miramichi una de sus famosas fiestas de plaza. Y nosotros estábamos allí.
Necesito aquí para hacer unas palabras a la suciedad y otros 7 millones de ciudadanos tienen este fin de semana no está viviendo bajo una roca debo tomar, y por eso me presento a: Mundo, octavos de final, Holanda, Costa Rica, la impresión de un artista*.
(*Cutre montaje de video es malísima, mal sonido, la música y las fotos de mierda mierda – de alerta, pero se llama no es para nada esa impresión.)
Mujer; miércoles otra vez un thriller? 👊😎
Delantero; una vez más, para aprender que lo apaga ⇓
(Kak. Verkeerde datum. Vergeef mij, het was de opwinding die sprak)
Start to Run. Drie.
En 'we' zijn weer begonnen: Start to Run. Poging drie.
Liep ik vorig jaar nog 'met gemak' acht kilometer, vandaag moest mijn tandvlees eraan te pas komen om maar voorbij de twee te geraken. Daaraan liggen diverse oorzaken ten grondslag die ik wellicht een andere keer uit de doeken doe.
Feit blijft dat dè reden waarom ik vorig jaar heb moeten stoppen nog steeds geldt; mijn knieën. Volgens hen die het kunnen weten loop ik als Donald Durk Duck en daar kunnen zelfs de lelijkste duurste schoenen geen verschil in maken.
Enfin. Volgens de dokter is het kaal of kammen; òf een vadsige vijftiger worden die zijn dagen slijt met een stevige burn-out, zwembandjes en teerlongen òf die Goddelijke 40+'er met een sixpack slanke taille en teerlongen, al dan niet in een rolstoel. Ik ga voor die laatste. Mèt of zonder kraakbeen.
En om mezelf te motiveren heb ik nog een kek speeltje op de kop getikt (spiegeltje) waarmee ik, samen met onsch Vlaams frieteke Evy, de route visualiseer.
Dames en heren, ik presenteer u: Start to Run 2011, les 1 van de serie 0-5 km.
