Onderweg van 'het Ikazia' naar winkelcentrum Zuidplein, na wederom een enerverende CT-scan waarover ik je ongetwijfeld in de toekomst meer van uit de doeken zal doen, kom ik gister bovenstaand tafereel tegen.
Halverwege de loopbrug besef ik me dat dit één van de eerste Rotterdamse stadsgezichten is die ik twintig jaar geleden, toen ik vanuit het 'verre' Friesland hier kwam wonen, op m'n netvlies kreeg.
'Op Zuid', of gewoon 'Zuid' zoals het plebs deze plek (en daarmee eigenlijk alles wat er zich aan de onderkant van de Nieuwe Maas bevindt.
Go figure) pleegt te noemen, blinkt niet uit in schoonheid -lelijke woontorens, een nog lelijker winkelcentrum, een gedateerd ziekenhuis en veel, héél veel verkeer-, en ook voor de frisse lucht hoef je hier dus niet te zijn.
Nochtans heeft dit geheel destijds een onuitwisbare indruk op mij gemaakt, zeker in vergelijk met de 'hoogbouw' van het Friese Heerenveen, want het was toen, op deze hotspot, ergens in 1998 dat ik mij bedacht; "Ik bén er. Laat die veelbelovende toekomst nou maar komen."
Enfin. 'Op Zuid'. Gèrs. 😉
