Uit de conceptmap

Deze kwam ik onlangs tegen, in de Conceptmap-van-nooit-gepubliceerde-'creatieve'-uitspattingen, uit een tijd waarin ik kennelijk nog de energie kon opbrengen om dit soort dingen te doen. Vermoedelijk omdat hij niet lijkt op diegene op wie hij zou moeten lijken. Althans, ook dáár een vermoeden want… wie moét het eigenlijk vóórstellen?

Werkelijk waar, schiet mij maar in een kapotje.

Hoe het ook zij. Omdat weg ook maar wég is, én ik er destijds toch een soort van tijd in gestoken heb, besloot ik afgelopen nacht zomaar een willekeurig liedje onder deze volstrekt willekeurige meneer te monteren, om het geheel niet verloren te laten gaan in Het Grote Niets.

En zó.. zo komt Jan Splinter door de lockdown winter.

Nou, dat was mijn bijdrage aan vandaag. En hoe was jouw dag, zover? 😂

I came across this one recently, in some Drafts-folder of never-published-'creative'-indulgences, from a time when I apparently still had the energy to do things like this. Probably because 'it' doesn't look like the person it should have looked like. Although, that's an obvious presumption because … who is 'he' actually supposed to represent?

Really, shoot me in a camel's butt.

Anyway.
Because gone is really góne, and the fact I apparently found it worthy to spent some time on, I decided last night to just edit some random song in the background of the creation of this absolute-random gentleman, so it won't get lost in The Great Beyond.

And this is how John Splinter gets through the lockdown winter.

Well, that was my contribution to today. And how was yours, so far? 😂

(video benee ⇓ video below)

Read more

Het Oog


“The eye altering, alters all”
– William Blake | 1757-1827


 

 

Alle goed adviezen ten spijt; ik krijg het niet voor elkaar. Al weken (wat zeg ik? Màààààànden…) ben ik bezig met project Broer-In-Houtskool.

Je weet wel; (oudste) broer dood en dientengevolge wil ik op de dag van zijn oorspronkelijk verjaren Ûs Mem en Deit een door moi gefabriceerd portret van broer hem schenken. Enfin, heb er zat over getwitterd en 'gedaan'.

Hoe dan ook.

't Portret schiet aardig op, op één ding na; dat verrekte linkeroog.

Week dat IRL al behoorlijk af van z'n rechter; op papier is het heulemaal een crime. Zo'n crime dat ik na 36 oogprobeersels, drie 6B potloden, twee gummetjes en een halve doos houtskool in staat ben het portret op te hangen in de kliko, hier achter huis.

Het rechteroog; geen enkel probleem. Hup, een paar minimalistische lijntjes ét voila; een bijna perfect gelijkende kijkert.

Maar de linker? Zelfs de hulptroepen weten een prachtig oog te fabriceren maar nog steeds ontbreekt de ziel. En rest mij niets anders dan me af te vragen; wíl dit oog wel vastgelegd worden voor den eeuwigheid?

Was ik maar postbode geworden (met alle respect voor postbodes, uiteraard)…


Read more