Wurk & handel

Anna's badkuip

 

Raar.

Gisteravond. Op mijn werk. Ik ben als laatste aanwezig. Ik sta op 't punt om naar huis te gaan en ruim derhalve de teringzooi rommel op, doe m'n kasten op slot en wil mijn pc's afsluiten. De laatste, de netwerkpc, laat echter een laatste mail binnenkomen.

Ik vraag me af wie me op dat tijdstip nog wat te melden heeft en klik 'm open. Al wat 't bericht laat zien is een bijlage, met een rare naam: IMG_3774.ctxjpg.

Ctxjpg? Da's een extensie die ik nog niet kende. Evenals de afzender, ene Anna H. Ze werkt kennelijk ook bij justitie en wel in locatie Veenhuizen.

 

Nooit van gehoord. Anna H. heeft niet de moeite genomen er een begeleidende tekst bij te typen. Blanco.

Anyway; bestand opgeslagen en de extensie aangepast. Ctxjpg wordt jpg. En de jpg wordt… een badkuip.

Dank je wel, Anna. Nu heb je me opgezadeld met allerlei vragen. Wie ben je? Wat wil je zeggen? Is 't een hint? Of minder erotisch exotisch; niet voor mij bedoeld?

Ik heb haar geantwoord: "Hoi, Anna. Zijn wij nu al zo intiem dat we elkaar badkuipen gaan mailen? Groetjes, E." Ben benieuwd…

(EDIT: Nóóit meer iets van gehoord. Jammer…)

 

Read more

En weer een stap dichterbij …

Okay. Niet helemaal maar 't dekt zo ongeveer wél de symbolieke lading. Dat 't uiteindelijk allemaal gaat om het verkrijgen van een officiële fotoperskaart, soit; 1 van de benefits van een communicatieve overheidsbaan. Joepie! Note: Enigszins dubieus is dat ik mijn inkomen nog niet doorgegeven heb maar er wél alvast een contributie is bepaald op …

Read more

Erkenning

Zoals ik vast wel eens eerder aangegeven heb; ik ben een sucker voor erkenning. Ik laaf me eraan. Kan niet zonder. Droog op als een plantje zonder water. Een goed salaris is mooi meegenomen maar niets zo belangrijk als een schouderklop of een "Goed gedaan, jochie.."  Mijn brandstof. Fuel for life. Maar helaas: ik voel me …

Read more

Flatuensis Interruptus

 

Ik waan me alleen, daarboven aan de trap, in het donker.

Een sigaret, koffie, vreselijke buikkrampen maar nog wel een halve dag te gaan. Al wat mij rest is de boel te laten gaan: HANGGGHHHFFF! En nog één, beter en luider dan de vorige: HGNHHGGHHHHNNFFF!

En het voelt als het plezierige equivalent van onverwachte motregen op je verhitte gezicht; HANGGGGNHG!!!

Maar dan. Ruw word ik opgeschrikt uit mijn orgastisch beleven.

"ZIE JE WEL!", roept ze veel te hard naar boven.

Ik ontwaar de buitenproportionele contouren van datgene wat waarschijnlijk een vrouwelijke collega moet zijn.

 

"IK WIST DAT IK WAT HOORDE!" en 't corpulente mens kijkt me met een triomfantelijke blik aan. "Wàt hoorde?!?" gaat er door me heen,"Wàt heb je dan gehoord?"

Het schaamrood staat me op mijn kaken terwijl de laatste warme dampen de rand van mijn broek verlaten. "Wàt?!" vraag ik me af.

Strompelend komt het naar boven, hijgend als een oud paard, rijp voor de slacht.

Ik meen een satanische glimlach te ontwaren maar 't kan net zo goed het happen naar lucht zijn. En terwijl ze halverwege is gaan mijn gedachten als een razende tekeer; "Weg moet ik! Weg van hier!"

Nog geen drie seconden later zit ik sidderen aan mijn bureau. De deur gesloten, het licht uit.

In de gang passeert een forse schaduw. Er valt een askegel van mijn sigaret…

 

Read more