Sinds ik mijn nieuwe beenprothesen heb voel ik me als herboren.
Ik kan nu dingen die ik voorheen niet kon.
Pianospelen bijvoorbeeld. Nooit gekund.
Wat ìs dat toch met buren en bouwterreur? Werkt men met verborgen agenda's? Heb ik een memo gemist?
Wékenlang (Wàt zeg ik? Mààndenlang… ) is buurman A. bezig met z'n geveltje, daar op de dijk. Oude structuur er af en nostalgisch handgesneden, marmerachtige plaatjes er op.
's Ochtends, 's middags en 's avonds hakken, bikken, zagen, vice versa en door elkaar.
Uiteraard ook in het weekend en vòòral op zondag. Op het laatst tot vervelens toe -buiten zitten was een crime en zelfs Lijster -onze huismerel- was zich de apetyfus geschrokken- maar soit; wij zijn tolerant. Afgelopen zaterdag was het klaar. Ein-de-lijk: hij z'n nieuwe geveltje, ik m'n rust.
Dàcht ik…
Want nu heeft buurman B. in al zijn wijsheid besloten z'n buitentoilet uit te breiden.
Tot zondagavond half tien hakken, bikken, zagen, vice versa en door elkaar. Als topping word ik hedenmorgen uit m'n bed gelanceerd door iets wat lijkt op het equivalent van een Leopardtank op het asfalt van het leven.
Kijk; dat ik op dat tijdstip niet thuis hoor te zijn, mijn gevel ook wel een opknapbeurt kan gebruiken en ik al jàren een nieuwe badkamer nodig heb heeft er natuurlijk helemààl niks mee te maken.
Nee… Ze doen het er gewoon om, die Ogamma Bin Laden's uit de polder.
Een fundamentalistische ploegendienst, een klus-Jihad…
Dàt is 't…. 😡😡😡
Was wederom een prettig uitzicht, vanavond.
Een lelijke, Heerenveense flat, badend in aangenaam warm-oranje zonlicht in combinatie met een subtiel gewatteerde wolkendecoratie.
Oké, 't is geen Grand Canyon of een Great Barrier Reef maar je wordt er wel weer even nederig mens van.
Héél even dan.
Nadat eamel tattoo op z'n voorhoofd had laten zetten ging er een hele nieuwe wereld voor hem open… #oink Oopsydaisy..
Ik ben gistermorgen 'geflitst'. Op de Stougjesdijk, ter hoogte van de Phoenix ('foeniks' zegt men hier fonetisch; wij doen niet duur) en S.h. Boender V.o.f./Landleven Tegels, door zo'n flitspaal.
En aangezien mijn kenteken geen verantwoordelijkheid mag dragen van de wet, word ik vervolgens aansprakelijk gesteld voor alles wat ik met dat kenteken doe.
Het is best opmerkelijk, die flits, want
Maar goed. Net als die fietser op dat grote, lege plein en dat éne paaltje waarvan hij denkt: "Dààr moet ik niet tegenaan rijden." en het vervolgens tòch doet, bedacht ik me; "Ik moet snelheid minderen want flitspaal." en joeg mezelf en mijn kenteken er vòl langs.
Tachtig waar je honderd kàn maar slechts vijftig màg.
Soms begrijp ik mezelf niet. Iets aan zien komen en er tòch niet op anticiperen.
Wellicht tijd voor –flits– zelfreflectie.
Kut indeed.