Uit de categorie #waargebeurd
Deit (lees; pa), foeterend voor de televisie:
Je bent jong en euhm.. je bent jong.
En wild. En zo.
Enfin. Schouwspel in de file; een tweetal, naar ik denk Fazantenkuikens (heten die zo? kuikens?), op ontdekkingsreis langs De Grote Weg.
Waarschijnlijk ligt Moeder Fazant ergens onderuitgezakt The Bird and the Beautiful te kijken want ze is nergens te bekennen.
Kennelijk is het een leuk spelletje want elke keer als er weer zo'n gevaarte voorbij is gekomen wiebelen die twee piepende haarballen naïef naar des wegens' kant om vervolgens dolenthousiast met een driedubbele salto achterwaarts in de achterliggende berm terecht te komen…
Ik ben nog nooit zo blij geweest als vanmiddag, toen de file weer in beweging kwam. Doodsangsten en angstzweet. Wie zei dat Fazantenpubers niet opstandig kunnen zijn? 🙄
"Dokter?" "Ja, mijnheer Eamel?" "Dokter, u moet me helpen! Ik voel me de laatste tijd zo euh.. bekeken.." "Bekeken, mijnheer Eamel?" "Ja, dokter. Bekeken. En dan met name euh.. tijdens 't tv kijken, dokter.." "(..). Nog euh.. andere opvallende zaken, mijnheer Eamel?" "Wel euh.. nu u er toch over begint: inderdaad. Zo nu en dan …
Zeven jaar geleden zijn we uiteen gegaan, zij en ik. Na veertien jaar te hebben samen geleefd. Als stelletje deden we 't niet zo goed (meer). Maar tegenwoordig, als vrindjes, des te beter! Zoals maar weer blijkt uit een vanmorgen ontvangen ansichtkaart… Kortom: ben even een kaartje halen. 😍 Enne… 't klopt, hoor: Oude …