Zündapp CS50 – eamel

Vandaag de auto voor de jaarlijkse APK naar de garage. Uiteraard geen leenauto voorhanden hoewel wél ~~afgesproken~~ op gerekend.

Drie opties: drie uur wachten, bus pakken of gebruik maken van het enige wél beschikbare vervoermiddel, een Zündapp CS50. Het werd de laatste. En daar ging ik.

Een plastic, Made-In-Taiwan brommersteek in de vorm van een oh zo fout Duitsch legerpotje op mijn kalende schedel, de colbert gesloten, rugzak om de schouders, freezing my ass off. Drie versnellingen, 45 km. per uur. Met de wind mee, that is.

En héél even waande ik mij weer terug in de tijd (ca. '81) van mijn glimmende Yamaha FS1; nét zestien en als een kind zo blij want ik had een babemagnet brommert!.

Meisjes imponeren met een overdaad aan chroom en nog veel meer herrie. Mijn gloriejaren.

Voor duizend gulden gekocht van mijn zuurverdiende centjes om 'm uiteindelijk, een jaar later, voor datzelfde bedrag weer van de hand te doen.

Want twee linkerhanden en een falende krantenwijk bleken fataal voor het bezit van een zakgeldslorper als deze.

Aan alles komt een eind maar niet getreurd; niet lang daarna was daar Mijn Eerste Auto…. 🍾

Anyway; ik ~~moet~~ mag 'm straks weer terug brengen, die Zundapp CS50.

Terug naar de garage en, -héél even- terug in de tijd… 😜